Κάθε που αποφάσιζε η μάνα να φτιάξει κολοκυθόπιτα το ταψί άδειαζε σε χρόνο dt. Ούτε για τα μάτια του κόσμου δεν αφήναμε κάποιο κομμάτι, έτσι για να πούμε ότι κάναμε πίτα και έχουμε κατιτίς να κεράσουμε τους φίλους και επισκέπετες μας. Η κολοκυθόπιτα ήταν ολόδικη μας και δε δίναμε πουθενά 
Συνήθως τη γλυκειά κολοκυθόπιτα η μάνα την έφτιαχνε κει κατά του Αγ. Θοδώρου.
Με τα χρόνια η μαμά μεγάλωσε όμως κι άρχισε να βαριέται να ανοίγει φύλλο γιατί την κούραζε η διαδικασία (οπότε έπρεπε να αρχίσω να τη φτιάχνω μόνη μου αν ήθελα να φάω κολοκυθόπιτα χωρίς ρύζια και αηδίες μέσα) Από την άλλη κι εγώ είμαι της ευκολίας μου και χρησιμοποιώ μηχανή για φύλλο!
Η συνταγούλα είναι απλή ,απλούστατη με λίγα υλικά, χωρίς μεζούρες και γραμμάρια. Δε τα ξέρανε αυτά οι παλιοί και κοροϊδεύουν εμάς τις “νέες” σαν μας βλέπουν να ζυγίζουμε. Έμαθα κι εγώ λοιπόν να φτιάχνω τη ζύμη αλλά και την κολοκυθόπιτα χωρίς να ζυγίζω τα υλικά. Κι έτσι ακριβώς θα σας μάθω κι εσάς πως να τη φτιάχνετε.
Τώρα για να πω την αλήθεια δε με έπιασε ξαφνικός πόνος για σας, σκορδοκαίλα μου αν φάτε κολοκυθόπιτα, αφού είπαμε δε δίνουμε κανενός να φάει Αλλά όπως και να έχει, ένα μυαλό το έχουμε χειμώνα καλοκαίρι κι αν δε eγράψω τη συνταγή και τη διαδικασία μπορεί να την ξεχάσω αφού το τετράδιο τείνει οσονούπω από την πολλήτη χρήση να γίνει φύλλο και φτερό!
Ας δούμε λοιπόν τη συνταγή της γιαγιάς μου από το προσωπικό της τετράδιο συνταγών .. Μια συνταγή που το χαρακτριστικό της είναι το …. όσο πάρει … το ” κόβεις” με το μάτι!
Τι θα χρειαστούμε για το φύλλο
- 1 ποτήρι νερό, μεγάλο ποτήρι, του νερού
- αλεύρι, όσο σηκώσει, έτσι για να σπάσουν τα νεύρα σας όπως σπάγαν και τα δικά μου παλιότερα.
- λιωμένο βούτυρο, δηλαδη μαργαρίνη! δε θυμάμαι να βαλαμε βούτυρο ποτέ αλλά η γιαγιά μου τη μαργαρίνη την έλεγε βούτυρο
- 1 κουταλιά μυλόξυδο ( ή έστω άσπρο ξύδι) Σίγουρα όχι balsamico!
- 1 κουταλάκι αλάτι
- 1 κουταλάκι ζάχαρη
Τι θα χρειαστούμε για τη γέμιση
- 2-3 κούπες κολοκύθα ωμή, τριμμένη στον χοντρό τρίφτη ή και παραπάνω ανάλογα με πόση γέμιση το φχαριστιέστε ή με το πόση κολοκύθα έχετε (κι αν θέλετε να διατηρήσετε γέμιση για να κάνετε κολοκυθόπιτες το καλοκαίρι
- ζάχαρη, βάζουμε με το μάτι όσο θέλουμε συνήθως, υπολογίστε περίπου ένα φλυτζάνι αλλά μη το δέσετε κόμπο μπορείτε να βάλετε λιγότερη ή περισσότερη.
- κανέλα, με το μάτι και με τη γεύση, δικό σας θέμα η ποσότητα, δοκιμάστε, η γέμιση τρώγεται και ωμή ούτως ή άλλως
- λίγο γαρύφαλο σε σκόνη, ούτε μισό κουταλάκι
- προαιρετικά, εντελώς προαιρετικά όμως, μπορείτε να προσθέσετε λίγες σταφίδες ξανθές και λίγες μαύρες και λίγο τριμμένο καρύδι ( εγώ βάζω πάντα).
Και πως φτιάχνουμε την κολοκυθόπιτα;
Εν αρχή ην ο λόγος αλλα στην περίπτωση μας είναι η γέμιση. Τρίβουμε στο χοντρό του τρίφτη τη κολοκύθα μας και τη στίβουμε καλαααααά να μην νερο-αμολύσει αργότερα! Την αφήνουμε στην ησυχία της να στραγγάει ( με τη λεκάνη στημένη κάπως λοξά μέσα στο νεροχύτη ) μέχρι να έρθει η ώρα της. Φτιάχνουμε την υπόλοιπη γέμιση μας σε ένα μεγάλο μπωλ, ανακατεύουμε τα υλικά με την κολοκύθα .
Μετά καταπιανόμαστε να φτιάξουμε τη ζύμη για το φύλλο. Σε μια χωριστή λεκανίτσα βάζουμε ένα ποτήρι νερό, μια κουταλιά ξύδι, ένα κουταλάκι ζάχαρη και ένα κουταλάκι αλάτι και ανακατεύουμε με μια κουτάλα. Προσθέτουμε αλεύρι σιγά σιγά και ανακατεύουμε με την κουτάλα μέχρι να αρχίσει να μοιάζει με ζυμάρι και να μας δυσκολεύει η κουτάλα. Παρατάμε την κουτάλα, προσθέτουμε σιγά σιγά κι άλλο αλεύρι και ζυμώνουμε με τα χεράκια μας. Θέλουμε μια ζύμη ελαστική για να μπορεί να ανοίξει με τον πλάστη χωρίς να κολλάει αλλά όχι και πάρα πολύ σφιχτή.
Αφου ετοιμαστεί η ζύμη, τη χωρίζουμε σε μπαλίτσες με ζυγό αριθμό. Θέλετε 14, θέλετε 16, θέλετε 18, θέλετε 20 δικό σας θέμα. Όσο πιο πολλές οι μπαλίτσες τόσο πιο λεπτή η κολοκυθόπιτα, όσο λιγότερες μπαλίτσες τόσο πιο γρήγορη και παχουλή η κολοκυθόπιτα.
Λιώνουμε το βούτυρο μας και το έχουμε κοντά μας για να μπορέσουμε να αλείψουμε τα φύλλα.
Πασπαλίζουμε λίγο αλεύρι στον πάγκο/τραπέζι/whatever. Αλευρώνουμε την πρώτη μπαλίτσα ελαφρά και την ανοίγουμε μικρό φύλλο σε μεγεθος χμμμ… 15 εκατοστών, περίπου δηλαδή όσο είναι τα πιατάκια των φλυτζανιών. Μη πάρετε και τη μεζούρα, περίπου λέμε, δε χρειάζονται τελειότητες.
Βάζουμε στην άκρη το φυλλαράκι μας και το αλείφουμε με βούτυρο. Ανοιγουμε δεύτερο φύλλο και το βάζουμε πάνω από το πρώτο.
Συνεχίζουμε την ίδια διαδικασία και για τα υπόλοιπα φύλλα ώστε να φτιάξουμε διπλα δισκάκια και καταλαβαίνετε τώρα γιατί χρειαζόμαστε ζυγό αριθμό από μπαλίτσες ζύμης.
Τα διπλά αυτά δισκάκια ζύμης πρέπει να μπουνε για κανένα τέταρτο στο ψυγείο ώστε να παγώσει το βούτυρο που έχουν ανάμεσα τους. Απλώστε τα σε πιατέλες ή βάλτε τα σε μικρά πιατάκια αλλά ΠΟΤΕ και λέω ΠΟΤΕ μη τα βάλετε το ένα πάνω από το άλλο. ΠΟΤΕ όμως. Θα κολλήσουν μεταξύ τους και θα τραβάτε τις κοτσίδες σας μετά.
Αν δεν έχετε χώρο στο ψυγείο για να μπουνε απλωτά, ίσως βοηθήσει μια λαδόκολλα που θα κόψετε σε κομμάτια για να την βάλετε ανάμεσα.
Αφού περάσει η ώρα αρχίζετε να βγάζετε τα δισκάκια σας απο το ψυγείο. Προσωπικά βγάζω 2 πιατάκια κάθε φορά για να μην γεμίζει ο πάγκος αλλά και για να μη μου ζεσταθούν.
Ξαναλιώνουμε το βούτυρο μας και το έχουμε κοντά.
Πασπαλίζετε αλεύρι στον πάγκο σας και ανοίγετε το πρώτο διπλό δισκάκι σε μεγάλο λεπτό φύλλο, περίπου όσο το ταψί σας αν το ταψί σας είναι μεγάλο. Δε χρειάζεται να είναι και ολοστρόγγυλο, δε χρειάζεται να είναι και τέλειο, κανείς δε θα το δει.
Βουτυρώνουμε το φύλλο
Στη μέση του φύλλου μας, βάζουμε γέμιση σε μια λωρίδα από πάνω προς τα κάτω. Σαν να χωρίζουμε δηλαδή νοητά το φύλλο μας σε δυο μέρη.
Πιάνουμε τη μια πλευρά του φύλλου και την καπακώνουμε στο άλλο μισό ώστε να έχουμε μισό κύκλο με τη λωρίδα της γέμισης μας σκεπασμένη στην άκρη.
Ξαναβουτυρώνουμε.
Με τις άκρες των δακτύλων μας κλείνουμε τη ζύμη στις άκρες στο σημείο που έχουμε βάλει τη γέμιση ώστε να μη μας ξεχυλίσει. Τυλίγουμε προσεκτικά το φύλλο μας από την πλευρά που είναι η γέμιση, την ευθεία πλευρά δηλαδή, προς το κενό φύλλο για να σχηματιστεί ένα χμμμμ χοντρό κορδόνι.
Βουτυρώνουμε το ταψί μας.
Τσακώνουμε τις άκρες από αυτό το χοντρό κορδόνι και το τραβάμε ελαφρά να μεγαλώσει κι άλλο. Αν το ζυμάρι που φτιάξατε ήταν ελαστικό θα μακρύνει, αν δε το κάνατε αρκετά ελαστικό θα ψιλοσκίσει οπότε σταματάτε το τράβηγμα για να μη σας φύγει η γέμιση.
Βάζουμε τη μια άκρη του κορδονιού μας στο κέντρο του ταψιού και το τυλίγουμε γύρω από τον εαυτό του ώστε να σχηματίσει ένα μικρό σαλιγκαράκι. Περιτό να σας πω ότι αυτό το πρώτο σαλιγκαράκι είναι το πιο νόστιμο κομμάτι της κολοκυθόπιτας, δε ξέρω γιατί
Συνεχίζουμε την ίδια διαδικασία και με τα υπόλοιπα δισκάκια ζύμης και τα τυλίγουμε γύρω το αρχικό σαλιγκαράκι μέχρι να γεμίσει το ταψί μας.
Αφού γεμίσει το ταψί μας, βουτυρώνουμε την κολοκυθόπιτα μας απο πάνω και την ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς (ή όπου ψήνετε τις πίτες σας, δεν είναι όλοι οι φούρνοι το ίδιο). Ψήνουμε μέχρι να πάρει ένα όμορφο ροδοκόκκινο χρώμα.
Περιμένουμε σαν μανιακοί πάνω από το ταψί να κρυώσει ελαφρά η κολοκυθόπιτα και φροντίζουμε να αφήσουμε και στους άλλους της οικογένειας κατιτίς, για τους ξένους δε μας νοιάζει είπαμε. Τρώγεται και ελαφρά ζεστή και κρύα.
Καλοφάγωτη!
Σημείωση: Σε περίπτωση που γεμίσει το ταψί σας και σας περισσέψουν και δισκάκι και γέμιση, τα βάζετε σε ένα άλλο ταψάκι. Σε περίπτωση που σας περισσέψουν μόνο δισκάκια ζύμης, τρίβετε λίγο τυρί σε ένα μπωλάκι, προσθέτετε ένα αυγό, αλάτι και πιπέρι, τα ανακατεύετε και τα τυλίγετε για μια μικρή τυρόπιτα με τον ίδιο τρόπο ή βάζετε τη γέμιση στη μέση, κλείνετε τις άκρες και την ψήνετε ως έχει ή την τηγανίζετε σε λάδι. Τίποτα δε πάει χαμένο!
Gastroporn 