Κάποιοι λένε, ότι η μαγειρική είναι τέχνη. Άλλοι πάλι διαφωνούν και λένε ότι είναι τεχνική.
Εγώ διαφωνώ και με τους μεν και με τους δε! Λέω ότι όλα αυτά είναι… μπούρδες ! Η μαγειρική είναι ΠΑΘΟΣ!
Tι από όλα με παθιάζει στη μαγειρική; Οι πρώτες ύλες, η διαδικασία ή το τελικό αποτέλεσμα? Οι πρώτες ύλες και το τελικό αποτέλεσμα! Την εκτέλεση, βαριέμαι θανάσιμα… Μακάρι να την έκαναν άλλοι! Θέλω και βοηθό τρομάρα μου!
Υποθέτω όμως ότι καταλάβατε ήδη πως αστειεύομαι !
Αυτό που με εξιτάρει είναι το « mmmm..», το κλείσιμο των ματιών και το κούνημα του δεξιού χεριού ή το γλείψιμο του δαχτύλου όταν δοκιμάζουν την πρώτη μπουκιά από ότι που έχω μαγειρέψει.
Η όλη διαδικασία του φαγητού κρύβει μέσα της κάτι από ερωτική ιεροτελεστία . Μια.. έξαρση στιγμιαία… ή και μακράς διαρκείας. Πιστεύω ότι το σεξ και το φαγητό έχουν πολλά κοινά. Όπως στο σεξ υπάρχει ένας διάλογος με τα σώματα, το ίδιο συμβαίνει και με το φαγητό. Μια ομάδα ανθρώπων ξεκινούν να τρώνε γύρω από ένα τραπέζι και μέχρι να φτάσουν στο τέλος του γεύματος έχουν γίνει μια ζεστή παρέα. Αυτό για μένα έχει μια δόση ερωτισμού! Άλλωστε οι παλαιοί δεν έλεγαν πως ο έρωτας περνάει από το στομάχι ;;;
Τον τελευταίο καιρό, το φαγητό το έχουν κάνει πρωταγωνιστή στην τηλεόραση, με εκπομπές μαγειρικής, reality μαγειρικής κτλ χαζά σε άλλες εκπομπές. Αυτό δεν είναι “gastroporn” ? Δηλαδή βλέπουμε τις άπειρες μαγειρικές στα πρωινάδικα στα απογευμά προγράμματα στην τηλεόραση γενικά , πολύ περισσότερο από παλιότερα και με ηδονοβλεπτική διάθεση! Άρα μαγειρεύουμε σαφώς λιγότερο, διότι είμαστε στημένοι στην τηλεόραση και όχι στην κουζίνα! Πολύ μαζοχιστικό αυτό! Κάποιοι πάλι μαγειρεύουν λιγότερο από πριν γιατί αναπληρώνεται η ανάγκη τους αυτή, από την τηλεόραση. Είναι παράξενο αυτό το συναίσθημα. Σαν να θεωρούμε ότι γυμναστήκαμε, για παράδειγμα, επειδή παρακολουθήσαμε ένα αθλητικό κανάλι!
Όσο δε αφορά το επίπεδο της γαστρονομίας και τα εστιατόρια στην Ελλάδα σήμερα, πιστεύω ότι βαδίζουμε σε, καθόλου καλό δρόμο! Τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν γίνει κάποιες αλλαγές αλλά μάλλον προς το δήθεν. Απεχθάνομαι τα εστιατόρια που δίνουν περισσότερη έμφαση στον χώρο, και το ντεκόρ κι όχι στο φαγητό που μας ταΐζουν! Γι αυτό και τα αποφεύγω συστηματικά και θα συνιστούσα να κάνετε το ίδιο! Πιστεύω πως ο άνθρωπος δεν χορταίνει με μια «γκουτσουλίτσα» φαί σε όσο μεγάλο πιάτο κι αν του τη σερβίρουν και όσο και να τη γαρνίρουν με αηδιούλες. Από την άλλη μας αδειάζουν και τη τσέπη, τα δήθεν gourmet εστιατόρια!
Επίσης μου τη σπάει που δεν υπάρχουν πια αυτά τα μικρά εστιατόρια που γίνονται γνωστά από στόμα σε στόμα και βρίσκονται σε σοκάκια, όπως συμβαίνει στη Μασσαλία ή στα κανάλια της Βενετίας. Στη χώρα μας τείνουν πια να εκλείψουν εντελώς αυτά τα μικρά μαγικά μέρη όπως το Trattoria Alla Madonna στο Ριάλτο της Βενετιας που σερβίρουν συγκλονιστικό φαγητό.Διαχρονική αξία babe!
Κάποτε, η γαλλική κουζίνα ήταν η βασίλισσα της γαστρονομίας. Σήμερα όμως νομίζω ισάξια τη συναγωνίζονται η Ιταλική και άλλες κουζίνες.
Gastroporn 